"öylesine yoruldum ki nefes almaktan...herşeyin sınırlarda kalmasından...herşeye bir o kadar yakın ama bir o kadar da uzak olmaktan.işte dediğim anda ellerimde kalan o büyük boşluktan...düşlemekten...düşünmekten...bakıyorum...gelmeyişine...gülmeyişine...ellerini özlüyorum.ellerini çok özlüyorum...sımsıkı tutsam... tutunsam...yanımda olsan bana tekrar yıldızlar çizmeyi hatırlatsan ...sarsan, sarmalasan...

renkler anlamını yitirdi.sayılar anlamını yitirdi.gökyüzü anlamını yitirdi.yıldızlar,rüzgar anlamını yitirdi.yağmur , yağmur anlamını yitirdi...çakıltaşımı artık başucumda tutmayacağım o da anlamını yitirdi.çok uzaklara göndermeliyim bir daha görmeyeceğim uzaklara...şarkılar anlamını yitirdi...masallar,periler anlamını yitirdi....kısacası ,anlayacağın yaşam anlamını yitirdi...

bedenim bir bomba olsa ,kalbim onun pimi...elim pimde ...elimi çeksem .. "
ve sensiz bu hayat sona erse....


sevgimle

Ağıtlarımla inledi, karanlık
Beddualar tutmuş sanki gönlümde,
Sebepsiz içime dolan pişmanlık
Ve dönülmez bir, intihar gözümde...

Selma Hanım sakın İntihar kelimesini hiç ağzınıza almayın.
Hayatta hiç bir şey ve kimse hiç bir şeyin sonu değildir.
Saygı ve selamlarımla.