Ben leylaklar solduruyorum kaktüs niyetine
Seni sisli dağların pusuna yazıyorum

buda neydi böyle sevgili erol..şiir muhteşem bir o kadar acı bir o kadar yara..of dedirttin bana...

sevgimi bırakıyorum sayfana...

Ne mümkün da/yanmak,
ne mümkün diken diken olan tüyler ile yagmursuz bakmak bu siire, vuslatsiz gözler ile..

Ne önemi var
ne hükmü var artik hic bir seyin..
Hersey sensiz...


Bir ziyafet...Bir siir..Bir yürek ve o degerli ses Kalimera...

Sabrin son noktasinda,
ödülünü bekleyen umutlarim martilarimin kanatlarinda...

Okuyup, beklemek lazim sükuna varmak huzur ile siirde..
Nicelerin okumasi dilegi ile, yani günümün siirinin günde salinmasi umudu ile.


Bin bereket yüregine,
kaleminin rengini cok sevdigim Yürek..

Bir Garip Yazgı(m)




Aramadan bir umut ve sevinç kaynağı
Senin iyiliğini, güzelliğini senin
Her zaman candan bir minnetle anabilmek
Senden olanı, geleni senden
Başım gözüm üstüne alabilmekti


Oysa... Büsbütün durgunlaştı hava
Hiçbir şey değişmiyor artık
Acı aynı acı, sessizlik aynı sessizlik
Göz yaşları şenlendiriyor yalnızlığın ruhunu
Bu ne ilk, ne de son
Ölmeyi öğretiyor yokluğun

Her an, her saat duyabildiğim
Uğrunda binlerce kez ölme cesaretini gösterdiğim
Şimdi gülüşlerimi kıran acı anılardayım
Gitmişsin ya da kalmışsın ne önemi var
Ne önemi var candan söylenmiş sözlerin
Yeminlerin ne önemi var
Ey nefes diye soluduğum, yazgım diyip sustuğum
Bu muydu sevda, vuslat bu muydu, yar bu mu

Ne mümkün anlatmak
Sen bıçak sırtı, sen canımın en acıyan yarası
Sen hiç bitmeyen savaşımın kahramanı
Bir uğultu olup düştün güz bakışlı ömrüme

Ah lavanta kokulu, yakamoz gözlü hasretim
Bitmeyen davam ezelden ebede
Düğüm düğüm hıçkırık saklar kirpiklerim gecenin gırtlağında
Şimşek şimşek çatırdar yatağıma kül diye bıraktığım gövdem
Yutkunmaları haykıramayışımın sebebine

Artık ne önemi var, gülmüşüm- ağlamışım
Al senin olsun diye yarasıyla
Bıçak saplıyorum şizofren sevdalara
Ben leylaklar solduruyorum kaktüs niyetine
Seni sisli dağların pusuna yazıyorum

Git artık, dilim nasır yüreğim taş
İndirdim kepengini açmıyorum
Dikenli tellerle çevirdim sınırlarını
Sen ne adarsan ada suçlarının nafakasına
Ben sevdayı adıyorum sesinin uçurumlarına

Şimdi sabrımın son noktasındayım
Öfkelerimin girdabında
Yazdığım sayfalarda ruhunu karalıyorum
Hışmına, heybetine sıkarak dişlerimi
Hayatı ikiye bölecek bir fırtınayla
Seni sonsuzluğa uğurluyorum

Düştü sesin bulanık sulara
Sen artık çılgın bir dalgasın uzaklarda
Bırak… Beni de içine çağırma
Gün sayıyorum bitirmek için zamanı
Topraklar çağırıyorum kulaçlayarak ölümü
Alıştırarak omuzlarımı yorgunluğa
Bir ceset gibi bırakıyorum ömrümü boşluğa

Ey deli divane gönül…
Sözlerle tüketilen ne çok şey varmış hayatta
Ne fark eder varsak da farkına
Bırakalım bitsin
İster sevda olsun, isterse ömür
Nasılsa bitecekti ikisi de zamanla
Aldırma…
Sen aban acılarına !

çok güzeldi şiir yazan yüreğe sağlık..

Canım şiirini seslendireceğim, sorunumu hallettim.:)



Kalimera tarafından 10/16/2010 2:47:16 AM zamanında düzenlenmiştir.

Of,
sen aban acılarına....

Ah be cananım, bugüne değin okuduklarımın içinde en çok acıtanı bu oldu şiirlerinin
ne çok kanamış satırlar, damıtmışsın kanını öfke ile, hüzün ile, sarmışsın bir güzel sonra kendi ellerinle

"Sen ne adarsan ada suçlarının nafakasına
Ben sevdayı adıyorum sesinin uçurumlarına"......... ve ne asil bir söylem

...

çok çok başkaydı
çok güzeldi canım benim, ömrüne bereket

TEBRİĞİM SONSUZ, SEVGİLERİM HAKEZA......

çok hoş bir şiir tebrikler sela ve saygılar

çok güzel bir şiir okudum yazan yüreği kutluyorum saygımla.......