5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1197
Okunma
Çocukluğumuzda
varlığın anlamı yokken aklımızda
yokluğun zenginliğini paylaşırdık
rengarenk boyalı onurlu mahallemizde
ayaklarımız toprağa
toprak bizi bağrına basardı
çam kokulu ormanlar solurduk doyasıya
minik ciğerlerimize
sokaklar evimiz
evimiz yatak odamızdı bizim
aşklar vardı bir yastıkta ömre bedel
pembe çerçeveler dolusu yaşatılan
büyümek istedik
çocukluğumuza özlem duyacağımızı bilmeden
büyüdükte ne oldu sanki
koca bir hiç
varlığın anlamı var artık
yokluk kapı paspası
politik çıkarlar menfaatler dizboyu
yaşamak için ezme dünyası
çocukluğumun gözlerinden baktığım
bir dünya istiyorum
onurlu çıkarsız
ve sevgi dolu...
15/07/2007
Cevap Yaz