Bir insan düşün, Hayatı çileyle yoğrulmuş olan
Gecenin zifiri şerrinden yalnız Mabede koşan
Ve bu elim elemin sancısını yüreğinde yaşayan,
Ne bir tesellisi var,ne de bir sığınağı Haktan başka
Bir noktayı istinad arama arzusu tek gayesi
Bir kurtuluş, kor alevi gibi içini çepeçevre saran

Orta Doğu,çilekeş vatan ,islamın muzdarip çocuğu
Tanklara karşı, taşlarla mücadele veren insanlar
Ne oluyor ;diye etrafı seyreden çocukların hali,
Ölüm ile hayat arasında kalan şaşırmış insanlar;
Ve düşmanlık,cansız,şuursuz cesedleri savururcasına
Ve kibir sanki malik-ül mülk-ü tenkid edercesine

Kundaklık yavruyu, göz yaşıyla kefene sardı analar
Dua eden ellere vuruldu bu kez dalalet kelepçeleri
Gökyüzünü hiddete getir di sanki küfrün bu denlisi
Ebu cehli,dahi arattı beşer bu yaptığı küfrü inat’ta
Nemrud’dan da çetin çıktı,zulmeden garplı bu kez
Hey garb; döner bir gün sana,yaptığın bu işkence

Ey şark bana bak! koca şimal işit gayrı figanımı
Ağlayan yetimleri ışıksız mı bıraktı artık Güneş?
Arkadaş ;duanı esirgeme nalan eğleyen biçareden
Bu gün Kafkaslara,Orta Doğuya ise bu hakaret
Yarın alem-i islamı derinder sarsar elbet bu dalalet
Nerede kaldı vicdan?hani adalet?şimdi nerede batı.

Zulme; eğilmeden, şehadet şerbetini içmek var ya,
Küfre karşı durmak ve dava uğruna çarpışmak gibi
Ve çarpışmak,direnmek ölümün perçemine gülmek
Hak’kın Hakkını hakkıyla ifa etmek için ölmek
Yarın adaleti kübrada tutunacak bir dal belki de bu
Ve her mazlumun hakkı mizanda verilecektir elbet.


MUSTAFA DOĞAN