(Birinci Bölüm)
Bu kervan ne çileler çekti,
Yükü dünyalara değerdi,
Dünya çekemedi mi desem
Muhteşem cihan yolculuğunu ?

Dağlar ovalar aştı,
Yetmedi…
Ülkeler kıtalar aştı.
Günler,aylar ve yıllar
Hatta asırlar mı desem
Çağlar mı kucak açtı
Cihanın bu kutlu kervanına?

Bir çığlık korosunun bağrına sokuldu
Cerrah neşteri gibi…
Bir ızdırap aleminin coğrafyasına İndi
Okşayan el gibi, merhamet gibi,
Tıpkı rahmet gibi….

Her kıtada bir saadete imza attı,
Eserler serpti en ücra köşelerine
Her diyarın, her beldenin
Çil çil kubbeler dolusu…

Bu ne ağır imtihandır ki;
Yaşadığı ve yaşattığı
Her uygarlık zirvesinin
İnişini de yaşadı.

Her mutluluk yükselişinin
Acı düşüşünü de hissetti iliklerinde…

Ne kıtalar geçti bu kutlu kervan,
Ne boğazlardan geçti,
Ne gemiler yaktı
Taşıdığı ilahi yük uğruna.

Kervan devam etti yolculuğuna,
Hem yeni kervanlar da dizildi yollara
O büyük çağrı adına.
Çağrıya kulak verecek gönüller için,
Çağrıyı huzurla yudumlayacak
Kahramanlar için…

Çağrı duyuldu, yola koyuldu
Büyük yolculuğun kıymetini bilenler
Canlarını adadılar da bu uğurda,
Kefenden elbiselere büründüler.
N e büyüktüler onlar!
Sığmadılar cihana,
Yüceldiler Allah’a!...

Nizam verdiler mülk olan devlete,
Hatta dünyanın çarpıklıklarına.
Kervan o kadar yükseldi ki
Kartallar yoldaş oldu onlara
Bu kutlu yolculukta…