Soru sormak iş değil Zor’u sormak iş, neden
Ben varım diyen sesin bir annesi var neden

Aidiyet hissi ne? Kim kime ait asıl
Çocuk mu anne yapar Annemi çocuk? Nasıl

Ve yeryüzü ne için nasıl mukaddes toprak
Eşelenir günbegün onadır her ne yapsak

İçine ektiğimiz Her tohumu tükürür
Peki, bunca necaset, O’nu nere götürür

Ve biz bütün canlılar ne kadar canımız var
Dağ gibi cüsseleri, besin eder mikroplar

Bu gün yarına gebe, dün yarını bu günün
Her şey bağlı sebebe ne sebebi döngünün

Yarınlar bizim diye, günü ziyan eden biz
Kardeşlik sevdasına, kardeşler katlederiz

Varmı sonu sonsuzun, kalıp neye işaret
Rüya hayattan uzun, hayal rüyadan şirret

Ya hakikat o da ne? Çarpım tablosu hayat
Ezberinde insanın. Âşık ol nefsin anlat

Milyonlarca yaratık, nasıl âşık oldular
Ne kadar aşık bilsem, bir birini yoldular

Kırılmış kanatlarız bakmayın hiç yüzüme
Elli sene yazsam da Yol çıkmıyor çözüme

Erkek kadın kim varsa, doğmuş ya da doğurmuş
İnsanda benlik varsa, önce aşktan soğurmuş

Sen olmanın yolu yok keşke sen ben olsaydın
Ya da ey ilim beni, yeniden doğursaydın.

Ot mu mahir toprak mı kim kime çırak acep
Toprağı çamur eden, Su hayata tek sebep


Varlıkmı yok gerçekte sanal mı yoksa âlem
Beni kim görecekti Terk edip gitse gölgem

Ve gölgem de güneşin Maskarası aslında
Sabah akşam yok olur, günle boy kıyasında


Fezalarda yokluğun simgesi mi yıldızlar
Yalnız biz mi yalnızız onlar damı yalnızlar

Sahi yalnızlık nedir kimsesi olmamak mı?
Öküz olup kimseyi, yoksa anlamamak mı?

Aidiyet hissiyle bağlanmak mı birine
Onsuz olamam deyip olmak körü körüne.

Leyla kim dir acaba, varmı mecnundan önce?
Her kız Leyla mı olur, biri onu sevince?

Deli olmak iş değil velilik se harcımız
Şablonu kırık hayat olmuş başta tacımız

Menfaat sağlamıyor menfaat’e sırnaşmak
Sanırım hayat denen her yalana bulaşmak

Yalan ki gayet güçlü, gerçeğin yoksa eğer
Hakikati olmayan, her şeye boyun eğer

Zırvadır her yazılan, eğer yoksa okuyan
Yazanda mı keramet, asıl cevher anlayan

Okuyup bildim deme, demiş ya bizim yunus
Sorusuz cevap yoktur, her soru ayrı kâbus

Belkide çok gereksiz her bir şeyi anlamak
İnsana düşen yalnız verileni yaşamak

Yaşamak İnsan gibi, her ne ise insanlık
Kimse hayvan doğmadı doğarken hep insandık

En sonunda her eşya aslına eder rücu
Aldığı bu payeden düşmek insanın suçu

Nasıl keyif veriyor bana bunları yazmak
Tabii ki hakkınız uzattım diye kızmak.