Gece seyr’eyledim ben Karaçay’ı,
Balıklara cilve yapar gibiydi.
Kucağına almış gökteki ayı,
Sanki balasını öper gibiydi.

Bir melodi ezgisiyle akıyor,
Dinliyorum sanki bir mahur beste.
Şırıltısı kulağımı yıkıyor,
Huzur buluyorum duyduğum seste.

Saz çalıyor kenarında çınarlar,
Ruhun duygulanıp coşması gibi.
Kavuşmaya can atıyor pınarlar,
Yavrunun anaya koşması gibi.

Söğütler adeta abdest alıyor,
Zakkumlar vecd ile secdeye durmuş.
Taş üstünde bir kurbağa soluyor,
Gökte ışıldayan son kandil sönmüş

Göletinde halay çeken yıldızlar,
Terledikçe şelaleden düşüyor.
Bir ateş istiyor sigarasızlar,
Dudağımda son sigaram üşüyor.

Karaçay yepyeni dostlar edinmiş,
Kalmamış dünyada eski hevesi.
Bakımsızlık sanki ruhuna sinmiş,
Akıyor sessizce,çıkmıyor sesi.

Karaçay’ın suyu hiç durulmamış,
Gene hırçın, gene dumanlı başı.
Bunca yıla inat hiç yorulmamış,
İlkbaharda seyret sen Çürüktaş’ı.

Çürüktaş’ın etrafında ağaçlar,
Hâlâ ipincecik “santral yolu”.
Benim buralarda çocukluğum var,
Bakıyorum öyle içim dopdolu.