//Dünyevîne girmeden, aşktan emin olmalı;
Yârde, eğreti değil; mahşere dek kalmalı…//



Bil ki ben seni bildim, yak sevdâ potasını
Deme sakın; “Meylimi, biçmesem mi günâha!”
Sırf bu cihetle harca, al ömrün rotasını
Deme sakın; “Uzağa, uçmasam mı acaba!”

Çıtlatmazsan bilemem, nihaî aşk düşünü;
Sonra pişman olmak var, sen seç kendi eşini
Ömrüm vâkî oldukça, kovalarım peşini
Deme sakın; “Zorunu, seçmesem mi acaba!”

Can arzuna âmâde; al, dileğince çal çırp!
Gık derse bu bahiste; taşlardan taşlara çarp.
Değil mi ki topraktan, öksüz diyârlara serp
Deme sakın; “Üstünden, geçmesem mi acaba!”

Yol olurum cinnetine, aklımı kayba satıp!
“Sırra dal!” de, dalarım, mantığı borca takıp!
Her hasmını boğarım, çepeçevre kuşatıp!
Deme sakın; “Suyundan, içmesem mi acaba!”

Meyline boyun eğdim ki, meramım apaçık!
Duyguna güvencim tam, varsay ayarı kaçık.
Aşkta kalbî değilsen toparlarım az buçuk
Deme sakın; “İçimi, açmasam mı acaba!”

Söyle gönül, ne dersin, boşuna mı bu çaba!
Hayâlîne mum oldum, üstüne de dert caba
Etraflıca düşünüp, kendini çek hesaba!
Deme sakın; “Gerçeği, saçmasam mı acaba!”

22.02.2008 17:08
28.04.2008 21:16

Salih ERDEM / AYDIN