Bıktım artık bu yalnızlıktan,
Ve de sessizlikten,
Uyuştu iliklerim hareketsizlikten,
Durdu beynim düşüncesizlikten,
Yaşamı sevgiyi özler oldum,
Bir zamanlar koştuğum kırları,
Kokladığım çiçekleri,
Püfül püfül esen rüzgarı,
Çisil çisil yağan yağmuru,
Dalgaları göğe kabaran denizi,
Dorukları karla kaplı dağları,
Yaşama çabası veren tüm canlıları,
Ve o masum bakan suçsuz yeşil gözlerini,
Senin yakalayabildiğin benimse beceremediğim,
O mutluluk denen gerçeği,
Gülüşündeki esrarı,
Kızdığın andaki titrekliği,
Kıvrak ve eşsiz güzelliğini,
Kısacası var oluşu özlüyorum,
Biliyorum şimdi benden uzakta çok mutlusun,
Belki evli belki de çocuk sahibisin,
Ya ben nerdeyim ve ne yapıyorum,
İnan bunu ben dahi bilmiyorum,
Kimi zaman düşünmüyor değilim,
Hani gelsen birden,
Sarıp ta kollarıma haykırsam tüm dünyaya,
Sen benimsin diye,
Sarıp ta hissedebilirmiydin?,
Her neyse..
Biliyormusun önceki kaldığım yerden taşındım,
Eğer bir gün merak edipte aramak istersen beni,
İşte kaldığım en son adresim,
Zamana karşı değişmeyen ve bana ait olan tek şey,
Batı yakası 24 üncü blok, yüce çınar altı, zincirli kuyu mezarlığı-İstanbul.

R.B.T.1990/İSTANBUL