Ruhumda tek gerçek senin sevgindir.
En karamsar günlerimde ışık olan gözlerindir.
Yıllar var ki yakar kâlbimi aşkının ateşi,
İhanetinin sebebi bir cana kastetmek midir?
Anlamazmısın hâlimden?
Neden şüphe edersin sevgimden?
Ne kadar güzel olsan,
Saltanatın bitişi hazandır.
Anlatmak sana nafile,
Acep çaresi var mı bunun?
Lâkin kırılır bir gün o onurlu gururun,
İnsan sever, elbet bir anlamı vardır bunun.
Mânasız sevgi kâlpte,
Taş kâlpte sevgi ne gezer...
Anla artık yoruldum peşin sıra gelmekten,
Ne istersin bilmem böyle cefa çektirmekten...
Eğer zevk veriyorsa sana böyle acı çekişim,
Razıyım acıyada, yeter ki sen mutlu ol sevdiğim.
Muamma bulmaca değil, çözmek senin elinde...
Anlamamak ne kazandırıyor sana?
İşte ömür geçiyor bak göz göre göre.
Ne yapmak istersin bilmiyorum,
Bildiğim artık tükeniyorum.
Umutlarım kırılmaya başladı bir bir,
Lâkin diyorum gün olur anlayabilir...
Sonu hicran olamaz böyle büyük bir aşkın.
Olur ya taşlaşan kâlbinde bir sevgi yeşerir,
Yücelir, karşılıksız sevgim gerçeğe dönüşür...

15.03.2002
Erman Ulusoy
Kırklareli