Sevdayı yak da gönlüm de, gül ağacım bir gülsün
Kahırlar yeryüzünden, bir bir koparaktan düşsün
Vücudumu yakan hicranlarım, tel tel dökülsün
Sen benim içimde sel ol ki, gönlüm süpürülsün

Kırmızı fistanlım, savrul da göz pınarıma gir
Sensiz “Dünya” nimeti, bu bedende tek bir incir
Bana bir gönülsüz bakışında, yüreğim incir
Sen benim de içimde gül ol ki, gönlüm yücelsin

Salınıp da çeşme başımdan, sen ne su istersin
Azcık başımı da çevirsem, sen küsüp gidersin
Cilve ve nazla bu garibi, hep neden üzersin?
Sen benim içimde yol ol ki, gönlüne gelinsin

Kız derya versem olmaz, az cıncığa da kanılmaz
Gönül vefa ve cefa bilmez, zevkten geri durmaz
Bir saniyelik oynaşma, seni hiçte doyurmaz
Sen benim içimde kul ol ki gönlümü yüceltsin

Sultan sarayını anlık, sığınmana değişmem
İçten varlığını duymazsam, canıma yetişmem
Göz akışının çarpmasından, aşka erişemem
Sen benim içimde suyum ol ki, gönlüm yeşersin

Zevki sefayı artık bırak, yolumuz çok ırak
Doğrudan ve yaratandan, uzak olmayı bırak
Yuvanın gül bahçesinde, yaşantın olsun berrak
Sen benim de içimde nar ol ki, gönlüm de pişsin

(04.10.2010)AZAP…