Ben böyle olmamaliydim
Ismini duyunca boynum düsmeliydi omzuma.
Içime bir ates düsmeliydi
Ayaklarimin feri kesilmeliydi.
Kendimden geçmeliydim sonra...
Adini sayiklamaliydim adimi unuttugumda
Ama bunu kimse duymamaliydi
Seni mahsere kadar saklamaliydim.
Ben böyle olmamaliydim

Nisan aksamlarini islatirken yagmur
Bahar sarkilarini söylerken karanliga
Çalan her kapiya `sensin` diye kosmaliydim.
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
Ben hep sana yormaliydim.
Gece yildizlarini serpince göge
Seni görmek için uyumaliydim.
Sarkilar kime söylenirse söylensin
Sana diye dinlemeliydim.
Türküler dolmaliydi odama
Ben bir selvi boylu yârdan ayrildim deyince bir ses
Selvi boylu yâr sen olmaliydin
Kömür gözlüm atesine düseli
Senin için söylenmis söz olmaliydi.
Bir mey yokluguna aglamaliydi delice
Bir keman incecik çiglik olmaliydi
Ama bunu kimse bilmemeliydi
Seni mahsere kadar saklamaliydim.
Böyle olmamaliydim

Kelimeler taifi tasiyinca kulaklarima
Daha yüzüme çarpmadan taif rüzgari
Taslarin izi çikmaliydi yüzümde.
Uhud anilirken dislerime sizi düsmeliydi.
Haremde bir ikindi vakti
Kem gözler çevrilince sana
Ve vefasiz eller uzaninca yakana
Içim daralmali nefesim kesilmeliydi.
Sen ötelere hazirlanirken
Öteler senin için süslenirken,
Son kez baktigin pencerede hayal edip seni
Perdenin son kez kapanmasi gibi
Kapanmaliydi gözlerim.
Sonra içime dogru gerilip
Seni bize lutfedenin ismini haykirip
’ALLAH (c.c.) ’ deyip
Düsmeliydim yere.
Ama bunu kimse bilmemeliydi.
Seni mahsere kadar saklamaliydim.
Ve mahser günü...
Uzaktan seni seyretsem.
Sana yakin olmak için can atsam.
Beni engelleseler,
’sen kim yakinlik kim? ’ deseler.
Ben aglamaktan konusamasam.
Gözlerini çevirsen bana.
’benim cennetim bana bakan gözlerindir.’
Ve tebessüm etsen.
Ama bunu kimse görmese,
Seni ebede kadar saklasam.


DURSUN ALİ ERZİNCANLI