Doğup büyüdüğüm vatanım yurdum,
Günebakan benim bitmeyen sevdam.
Gece düşlerimde gündüz hayalde,
Yüreğimden uçup gitmeyen sevdam...

Kelkit vadisinin balkonu güzel.
Dağlarda yeşilin her tonu güzel.
Çıkınca gurbetten yol sonu güzel.
Hasrete yakıpta tütmeyen sevdam.

Günebakan sevda günebakan aşk,
Ayrılık ızdırap vuslatında meşk,
Mevlâ’nın dünyada bahşettiği köşk,
Utandırıp mahcup etmeyen sevdam.

Aşık maşukuna küser mi gardaş ?
Darılıp selamı keser mi gardaş ?
Hışımla gürleyip eser mi gardaş ?
Kısacık ömrüme yetmeyen sevdam.

Günebakan benim baba ocağım.
En sıcak mekanım ana kucağım.
Etim, kanım, gövdem, kolum bacağım.
Özlemine ayar tutmayan sevdam.

Gurbette hasreti çekeni benim.
Yoluna özlemi ekeni benim.
Uğrunda gözyaşı dökeni benim.
Sıla yollarına atmayan sevdam.

Kıvrım kıvrım yolu yeşil bağları,
Patates tarlası serin dağları,
Fasulye domates biber mağları,
Sadakatten cayıp satmayan sevdam.

Soğuk suyun başı durupta bir bak.
Cennete bir hayal kurupta bir bak.
Dağlarına beni sorupta bir bak.
Sözlerine yalan katmayan sevdam.

Günebakan güne bakıyor güne,
Hasret bırakıyor beni yüzüne,
Kulak verin dostlar hele sözüne,
Çiğnese de beni yutmayan sevdam.

Ustaoğlu ölse Günebakan der.
Sevinç ile gülse Günebakan der.
Diyar diyar yelse Günebakan der.
Günebakan benim bitmeyen sevdam...

Şehri Karakaya (3 Ekim 2010)