anam,babam yok bana acıya,
kim dayanır bu kadar sancıya,
dünya gibi bir yalancıya,
hangi yolcu inanır,böyle hancıya.

insanlar ölür,sözleri kalır,
bir güzel görseler gözleri kalır,
akıllı insanların izleri kalır,
nihayet bir çukura gömülüp gider.

eğer yaşamak bu değilse,
zaman bir değere eşit değilse,
insan bir mahsül gibi derilse,
korkarım verecek birşeyi kalmaz.

hangi insan katlanır bu cefaya,
dalarmı sonu hiç olan zeki,sefaya,
verirmi insanlar kafa,kafaya,
sonunda mutluluk,huzur olmazsa.

belki öğüdümüz hiç hoş değil,
bilirsin bu dünya boş değil,
adaletli olmak pek kolay değil,
sonunda cenneti ala olmazsa,

yaradan görüyor tüm kullarını,
işletir herzaman kurallarını,
her iki cihanın yararlarını,
vermezse kuluna adalet olmaz.

allahu teala adildir,adil,
cümle mahlukat ona dahil,
oku ey insan kalma cahil,
iyilik olursa kötülük kalmaz.

her zerre miktarın hesabı belli,
kimi hakka uyar,kimi hileli,
herşeyden önce hakkı bilmeli,
tövbe olmayıca rahmeti olmaz.
idris koşaca istanbul