umduğum dağlara karlarmı yadı,
kapandı yolları gidemez oldum,
arzularım emellerim,çoğaldı,
aradığım hayatı bulamaz oldum.

nice ümit bağlamıştım ezelden,
umduğum günleri bulamaz oldum,
akan pınarlardan esen yelden,
şimdi kahreden birisi oldum.

dedim ileride ederiz rahat,
yanılmışım,meğer,tersini bıuldum,
ne eski huzur kaldı ne de sıhhat,
boşuna çalışıp yorulmuş oldum.

ne oğul evlattan ne eşden fayda,
içimde ızdırap kederi buldum,
herbirisi çalar ayrı bir gayda,
davulu,zurnayı çalmadan buldum.

evlenmek istesem kim gelir bana,
derdi hastalığı yanımda buldum,
gitsem gurbet ele kim bakar bana,
gittiğim yer yerde kimlik soruldum.

torunu,torbayı büyüdene dek,
mezarda otları bürümüş buldum,
olmaz bu hayatta başka bir yedek,
maldan neyin var diye ondan soruldum.

hasta olsam gözüm kalır kapıda,
ziyaretçin yokmu diye soruldum,
herkes hayatını yaşıyor kendi çapında,
kendimi kimsesiz gariban buldum.

işte hayatın gerçek yönleri,
toplumun değişmez değerleri,
herkes mutlu günler peşinde,
kendimi ölmeden mezarda buldum.

idris Koşaca Tuzluca