Ellerine geçirdiler ya beni deli diye
Utanmadan gülüyorlar bir de halime
Kim dinlerki beni,dinlemediler bile
Yalvardım yakardım deli değilim diye
Haykırdım direndim ama dinletemedim
Konuşulanları duydum,neymiş deliymişim...

Getirdiler beni bir odaya itercesine tıktılar içeriye
Ellerinde beyaz uzun bir gömlek
Giydirmeye çalıştılar istemiyerek
Arkanı dön dediler gömleği üzerime geçirdiler
Uzun,uzun bağcıkları vardı,sordum söylemediler
Neye uğradımı anlayamadan,giydiriverdiler...

Düğme dikmeyi unutmuşlar,yerine uzun bağcıklar takmışlar
Demir parmaklı tek yataklı bir oda ya getirdiler
Uzun kalın iri demir zincirleri ayaklarıma geçirdiler
Ellerimi arkama sakladım yumruk yaptım yalvardım
Özgürlüğümü kısıtlamayın ne olur, dedim
Gözlerimden akan yaşlarıma bile aldırmadılar,neyleyim...

Suya bile hasretim bu yapalaynız odam da
Yemek veriyorlar ne tadı var ne tuzu,sevgisiz aş olur mu
Her sabah gelip sorulara boğuyorlar ve bir sürü beyez önlüklü
Daha ne kadar dayanırım bilemiyorum bu soğuk odaya
Kalem kağıt istedim ALLAHtan istediklerimi verdiler
Yüreğimi döktüm Aşkımı anlattım ,güldüler...

Takvim yaptım kendimce parmaklarımı sayarak
Duvarlara çizdim kara yazgımı,kötü alın yazımı
Umudumu yitirmedim dayandım sabrettim
Yıldırımlar şimşekler çaktı beynimde pes etmedim
Şahidimdir bu oda yalnızlığıma özgürlüğümü verin
Bu bağcıklı deli gömleğini nasip etmesin bir daha bana...

Kara sevdaymış yakalandığım hastalığım
Şikayette etmedim kendimden başkasına
Neler gördüm neler geçirdim sevdamdan yana
Yana yana Aşkımı ararım bulun geri verin bana
Dayanılmaz yalnızlıkları yendim tek başıma
Aşk mış meğer bu tatlı bela, ne AŞK mış bu tatlı bela...