İnan bana çok yoruldum ruhen.
Okyanusta küçük bir gemi gibiyim bazen
Hava güneşli olduğu zaman suyun hafif hafif dokunuşlarını hissediyor:
’’Ne güzel bir gün’’ diyorum
Ama!...
Aradan fazla geçmeden hava bulutlanıyor
Gök yüzünde şimşekler çakıyor
Sonra o çok sevdiğim OKYANUS ağzından soğuksulu ateşler çıkartıyormuş gibi fırtına patlıyor.
Beni o azgın dalganın kucağından alıp
Başka bir azgın dalganın kucağına atıyor
Ve ben...
Küçük bir gemi olarak
O dalgaların arasından çıkmaya çalışıyorum.
Ara ara diniyor fırtına
Ve her geri dönüşünde bir öncekinden daha sert davranıyor
Güneş bulutların arasından kendini gösterip
Beni kurtarmak istiyor
Fakat zalim fırtına izin vermiyor buna
Güneşle her buluşmamızdan sonra daha çok yükleniyor küçük ruhuma
Güneş: ’’ Bekle,sabret! Birgün, kendine sakin, huzurlu,güvenli bir liman bulacaksın’’ diyor.
Fırtına: ’’Hayatını daha beter kılacağım’’ diyor.
Bense...
Bütün bu olanlara karşı
Güneşin yüreğime ektiği
O sıcacık, minik duyguyu
İçimde canlı tutmaya çalışıyorum
BİRGÜN ELBET OLACAK! diye.
(Zehra ERYİĞİT)