Adımın önüne deli geldi.
Üşütmüş bu dendi.
Görenler kafayı yemiş dediler…
Varsın daha da desinler.
İsterlerse gülsünler.
Fark etmez ki dalga da geçseler.
Hiç umurumda değil; dedikodumu etmişler.
Ya da küfretmişler…
Ben ne deliler gördüm ki;
Hem de ne deliler.
Köyde bir Deli Mısdık vardı.
Sonra Gıbağın Halil.
Şehirde mahallemizdeki Deli Hasan’dı,
En tanınmışları ise Ali Ekber…
Ben ne deliler tanıdım;
Hepsi de rollerinin hakkını verdiler.
Kim bilir, ne yaşayıp, gördüler?
Kime küsüp, gücendiler?
Neden pes dediler?
Niçin kaybolmayı tercih ettiler?
Bakmayın öyle!
Daha bir sürü sorarım sizlere böyle niçinler, nedenler…
Şimdi bana deli diyenler, dinleyin sizler:
Rica ediyorum, alın deliliği benden.
Onu da beceremedim abiler,
Aynı aşk oyununu kazanamadığım gibi.
Yalvarırım söyleyin onlara;
Bana ne rol ne de statü versinler.
İllaki vereceklerse sevgimin karşılığını versinler.
Gidip, bulup, istesinler.
Bir zahmet getirsinler.
Hediyelik paket falan istemez, süslemesinler.
Bana taa yıllar önceki haliyle getirsinler.
Artık bilemem!
Sipariş mi verirler, ne ederler…
Bana ilk halini getirsinler…


Erkan Gerenlik