Farzet ki hala küçüğüm
Farzet ki hiç büyümedim
Yıpranmış yorgun duygularla
Farzet kimseyi sevemedim.

Korktum belkide
Kendi ayaklarım üzerinde durmaktan
Ya da bir başıma yapayalnız kalmaktan,
Belki de çocuksu bende ki bu duygular
Korktum her gittiğim yolda
Hep sana rastlamaktan.

Farzet ki yüreğime, hiç mutluluk dolmadı
Bu yüzden güvenmeye, değer bir şey bulamadım
Baştan beri alışıp hep susarak konuşmaya,
Korkularıma bu yüzden, hiç karşı koyamadım.

Farzet ki yaşayarak öğrendim savaşmayı
Zamanı durdurarak, kabullendim barışmayı,
Bitecek mi korkularım
Bir gün başladığı gibi,
Belkide çok geç benim için
Belki boşa yordum kendimi.

Zaman akıp gidecek, bende kabulleneceğim
Belki ağlayarak küçülüp,
Belki gülerek büyüyeceğim
Farzet ki bir gün bir yerde
Mutluluğa rastlayıp,
Tıpkı çocuklar gibi bende sevinceğim.

22:15__07.10.04