yine ağlattın beni ve yüreğimi
gidişlerin hep acıttı içimi
ben yaşamayı bilmem ki
bizde sevmek ayıp
söylemek daha büyük bir ayıptı
hayatla sevmeyi anlaştıramadım.
seni o keşmekeşten kaçıramadım
bügün baktım ki artık yoksun
susmuş belki de beni unutmuşsun
seni görecek kadar şansım
sesini duyacak kadar masumiyetim
kalmayacak belki bundan korkuyorum..

yeniden başlamak ne de zormuş
yeniden sevmek
yeniden bir düşünmek
ben ne kör ne cahilmişim oysa
bunları bırakmalıyım belki de
yeniden ayaklanmalı
yeniden anlamalıyım hayatı
senin için ve diğer
tabağım taşarken
kenarından düşenler için
sevgi için sevdiklerim için
yaşamak için yaşatmak için
hiç düşmeyeceğin derinlerimden
seni gerçeğe hayata getirebilmek için
bana ’ babacığım ’ derken duymak için
söz veriyorum sana seni özlerken,
yaşamaya alışacağım özümün nuru..HOŞÇAKAL