Git!
Tekrar dönmek üzre ayrıl bu şehirden..
Ardında bırak bütün yalnızlıklarını..
Ben elbet kol kanat gererim onlara
Sen yokken..

Git!
Git ve gör bakalım bulabilecek misin
Senin için benim kadar yanacak bir yürek..
O şiir teninde edebiyatın tüm dallarını budayıp
Her gece yanan gözlerindeki alevi güçlendirecek
Bir yürek bulabilir misin
Mevzu ’sen’ olduğunda yanmaya bile
Güler adım gidecek..

Git!
Bir başkasını sev, tıpkı benim gibi..
Kör ol onun aşkından ve gözün hiçbir şeyi görmesin..
O da seni sevmesin, tıpkı senin gibi..
Ve sen de kor ol yavaş yavaş, onun gözlerine her baktığında yaşlı yaşlı,
yaş odun misali..

Git!
Sanıyor musun gitmekle her şey bitiyor..
Sen orda yeni bir hayata başlarken,
Benim yaşamım her gece sona eriyor..
Üzülürüm hep bu saatlerde..
Hep şiir yüzünden bilirim..
Müptelası oldum şu meretin..
Kalemim dursa bile mısralar kol geziyor
Kalbimin içinde...

Git!
Ve gör bakalım Aşk’ın kaç bucak olduğunu..
En zor seviyede oyna bakalım bu oyunu..
O zaman da hala koruyabilecek misin
Bitmek bilmeyen suskunluğunu..

Git!
Daha kaç tane şiir yazabilirim sana
Bilmiyorum..
Kalbim atmayı bırakabilir belki yarın
Ama
Sınırları zorlayalım..
Ölümüm senin şiirinden olsa bile
Senin resmin var, dalgalanan tek bayrakta
Kalbimin kalesinde..

Ya da en iyisi mi sen
GİTME!
Ne ben öleyim hasretten
Ne de sen yorulma sevdiğini ararken..
Bak ben yine şiir yazarım sen olsan da
Belki bu sefer neşe hakim olur
Mısralarıma..
Tabi tercih senin..
Seni burada zorla tutacak değilim..
Ama elim kalbimin üzerinde yemin ederim ki
Sen yokken anlamsız çizgilere dönüşür
hüzünlü harflerim..