0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1272
Okunma
hayat ile ölümün buluşma vakti
bütün tiktakları durdu saatlerin
kalbim için diktiğim bu kefenin
kanları kimindi
kim en çok yara aldı o cenkte
öfke yıkılmaz bir kale olmuşken ruha
kim bu sancımı burgaçlayan durmadan
ki külleri yitip gidiyor zamanda
kim bu çatlak aynalarda, gözleri elinde
bej kaşkol, hazan gülü, boş tabanca
ne olur susma ve durmadan haykır ki
bir zaman sonra yüreğimi görürsün belki
ölümden uyanan ıssız sabahlarda
