Kanat,
Neyin gerisinde kaldıysan

Hangi ıslık arsız mizacından çalıntıysa
Sol anahtarın kilidini ona doğru fırlat...

Çık git aklımın köşe kenarlarından
Odamın eş kenar üçgenlerinden...

Sızıntı hatırlatmaların,
Bir de tırnak aralarımda bıraktığın kokun dışında
Sana ait hiç bir şey kalmadı demeyi
Çok isterdim inan...
Ama içimin en karanlık yüzüne
Maden işçileri gibi hünerli delik açmaktasın...

Giderek derinleşen yaralarım içinden
Süzülürken öylece sen
Kanın alyuvarlarından ayıklayamam bakışlarını
Kirpiklerin saplanır hücrelerime,
Ellerin nabız atışlarını kaybeder trombasitlerimde...

Sen aklını yitirirsin mezelerin elden ele dolaştığı
Rakı arası dertli dost sohbetlerinde
Ben aklımı yüreğinin tozlu izlerinde ararım
Bir kaşif bilgeliğinde...

Arama beni diye her telefonu yüzüne kapayışım
Makyajı yüzünün matemine yayılmış
Palyaço gülüşü sahteliğinde...

Sus...
Acının mizacı sert,
Kaburgalarını delmeden kurtulamayacak zehrinden...
Sus...
Dilini karıştırdıkça bu oyuna sen,
Dalga dalga tenimin altından geçiyor bu kabus...
Payını alıyor kalbim aşkın zemherinden...


Sus...



Elif SEZGİN