Ölgün düşlerimize
Bir damla güneş
Hoyrat bir çağlayan
Avuçlarımızda

Bir alev güneş sızar
Karanlıklar içinden
Hüzün ağları serpilir
Omuzlarımıza

Bir ‘ney’in çığlığında oynayan
Yıldız
Gamzene düşen akşam güneşinde
Seni anlatır

Seni tanımayan çocuklar büyüdü
Kollarımda
Düşlerinden içirdim birer bardak
Yokluğunda göbeklerini kestim
Seni verdiler bana

-Kundaksız çocuklar seni anlatır-

Orada çıplak bir bebek düşer
Kucağıma
Islak göbeğinden
Senin kokunu duyarım

Renkli isimler uçuşur gözlerimde
Söğüt yaprakları sererim
Her ismin ayak ucuna

-İsimsiz çocuklar sessiz öpüşlerde seni anlatır-

Başucumuzda
Sevgisiz sevişmeler oynaşır
Beyaz çarşaf sererim üzerlerine
Bir bebek bilgeliğine sarılır düşlerim

-Bir mevsim öğle sonrası yağmuru seni anlatır-

Zamana halkalı uykular
Zil sesleri alır götürür seni
Yüreğini düşüme katıp
Beklerim sabahı
Pencerende yanıp sönen ışık
Kül rengi karanlığa
Yakamoz kuşağı katar
Uzanır kumsalda dalga sesine
Susmanın ağır sancısı

-Sahili yıkayan dalga sesi seni anlatır-

Güneş
Altımızdan
Beyaz çarşafı çekmeye hazırlanır

Tut gözlerimi düşlerinle

-Kutsanmış us atımları bizi anlatır-

Son kez dudaklarını öper gözlerim
Yüzüme bir avuç güneş serpmeden
Okyanus gözlerine
Işık ağları sererim.




erdorumacaroğlu