Titreyen
Yaralı gönlün müdür,
Hayatın çarpışı mıdır,
Şairce yazışın
Savrulması mıdır dalgada?
Bilme ,
Bulma kendini.
Kimsesiz yıldızlara sakla ,
Unutulmuş düşlerini.

Şair !
Hangi dumanlı gecede
Kimin gönlünde bıraktıysan sevdanı,
Git
Çal
Ve as ayın kuyruğuna
Özlemli düşlerini !
Görsün de
Kıvransın sevemediğine,
Sancısın yüreği,
Bükülsün dudağı
Ve çam dallarına özensin
Her dem taze kalan
O ıslak sevdanı görüp
Pişmanlığına ağlasın,
Bilmeyen olup da
Kör yolda yürüyen!

Şair !
Ne umut ara gözlerde
Ne savrul bedenlerde.
Yakmadı mı kalemin
Gecenin çığlığını yırtıp
Ağlarca bakıp
Yüreğinden teğet geçeni ?
Geç bunları...
Karanlık değil,
Öfke değil,
Şu yerde kıvranan
Dört büklüm umut değil
Sen varsın sen
Kendi içinde büyüyen !
Mürekkebin kanın,
Işığın canın.

Yaz şair,
Kus tüm öfkeni.
Yaz şair,
Çiz buluta hayali.
Yaz ki ağlamasın kalem .
Yüzyıllar ötesinden
Yunus okusun.
Can bu desin,
Can bu .
Benden geçen sende kalan,
Sözden akıp
Ruhu saran,
Karacaoğlan gibi sevip
Dadaloğlu gibi haykıran,
Mevlana gibi mest eden ;
Dilim bu,
Ruhum bu,
Benim bu
Can desin !

SERAP ÖZALTUN