yüreğimin
sağlam dallarına tutunarak
geldim bugüne

içimdeki ağaç yeşerdi
koca çınar ülkesinde
gül bahçelerinde
kasım sonu zemheride
içimizi ısıttı
bir sırça bebek
bir nazlı kelebek
dokunsan kanatları dökülecek

severek
yaşayarak
evrenin tüm boyutlarını
geldim bugüne

ateşe vererek
korkulu rüyalarımı
gerçek mutluluklarla
süslemek için yarınlarımı
çiçek çiçek sevgi dallarına
tutundum da geldim bugüne

bir ağustos gecesi
aydınlık ve sıcak
parladı
selamladı evreni
yıldızımız
uzaklardan
telgrafın tellerinde yankılandı
sevdamız

bir çuvala doldurarak
soğuk demirlerini ölümün
dipsiz bir denize gömerek
yoklukları
acıları
hergele meydanındaki
sarı zambakları
okşayarak
taşlamak için köpüklü dalgaları
ayazlı bir mart gecesi
aydınlandı evimiz
mumlarla
güneşten gelen
bir kuş gibi girdi gönlüme
barış taşıyordu
güvenle çırpıyordu kanatlarını
bilgiyle
inançla
sonsuzdan gelen
bir ışıkla aydınlattı yüreğimi
beşiklerde sallayarak kaderimizi
geldim bugüne

yedi yıl aradan sonra
şubat sonu muştusu
ulaştı evimize
güneş battı
doğdu ay

gökyüzü apaydınlık
iki ay
iki yıldız
yapraklandı içimdeki ağaç
dallandı budaklandı
çiçeklendi
ballandı
sevgi alıp satarak
geldim bugüne

Veysi Tural

*