Vazgeçtim herşeyden.
Fırtına dün akşam,
Bana seni anlattı
Sabaha kadar
Sabah güneşi güne bağlayan
Deniz,
Adını fısıldadı her dalgada.
Sensizlik, yanlızlığın ötesinde,
Yaşamın kıyısında.
Kimseye ve hiçbirşeye,
Herşeyin, varlığımdan habersiz
Yaşamak gibi.
Dün, umut ektiğim denizler bu gün yok.
Dün, umutla suladığım çiçekler de yok.
Tıpkı sen gibi
Vefasızlığın adı; aşk olmuşken devirde,
Ve ben, parayla acı satın alırken,
Yüreğimi sana mı satayım.
Artık, mor menekşelerim de yok.
Onları sele verdim.
Şehit oldu duygularım.
Kalbim, toplanmamak üzere parçalandı,
Her parçası;
Dünyanın bir başka köşesine savruldu
Masallardaki mavi gözlü prens,
Bulamasın diye.
Artık, barış olmayacak dünyada.
Çocuklar, mayınlarla oynayacak,
Sen beni terkettin diye.
Dünya yas tutacak.
Birdaha ay göstermeyecek kendini.
Hiçbir şair, ilham alamayacak,
Yeşil gözlü kızlardan.
Zaman akmayacak artık.
Ne gece mavi,
Ne, günler sarı geçecek.
Tek renk, kurşuni,
Tek çiçek, diken kalacak.
Güller; kırmızıyı beyazı birdaha görmeyecek
Ben, şiirler yazacağım sana sadece,
İlhamsız, seni anlatan.
İçin sızlayacak her mısra da.
Gözyaşların, vicdanına hükmedecek
Geri döneceksin.
Dünya, bir anda dönmeye başlayacak.
Renkler, çiçekler, yerli yerinde.
Herşeyi düzelteceksin yıktığın gibi,
Herkes, seni kahraman bilecek.
Bu isimsiz şairi, sadece mısralar hatırlayacak.
Sadece, kırılan kalbin parçaları kalacak eksik.
Bu, birtek beni acıtacak.
Ben de affederim seni.
Ama, acımadan kırıp parçaladığın kalp,
Hiç birleşmeyecek...