Ansızın gelir ya sensizlik nöbetleri,
Sana ait bir sıfat düşer birinin dudaklarından
Ve sende benim aklıma düşersin
Hazırlıksız yakalar yokluğun hep
En olmadık zamanda,
En mutlu anı yaşarken
Sen hüznü otururuverir başköşeye
Engel olamam,
Akıtırım gözyaşımı toprağına
Düşen damlalardan seni çizerim
Yeniden çıkan yine sensizlik olur hep
Daha ne kadar beslemeli sensizliği gözyaşlarım
Daha ne kadar kanamalı ki kabuk bağlayan yaralarım
İyileşme evreleri yok mu bunun…

Herhangi bi sıfatını duyunca
Neden senle birlikte yaratılmış gibi senimsiyorum hemen
Neden en çok sana yakışıyor ki…
Yada ben mi yakıştırıyorum…

Duyduğum her ayak sesi gelişini
Yüzüme dokunan her rüzgar neden ellerini hatırlatıyor bana
Şimdi bir kasırga olup gelsen olur mu
Çünkü hoyratça sevişlerini bile özledim BEN…
Ve yanında SEN olmadan ne kadar yalnız demi BEN…

Mümin Hakan ALKAPTAN