her yer sessizleşti yokluğunda
içimde bir ürperti
yüreğimde,
sevdana belenmiş sızılar
gözlerim bir noktaya dikilmiş
dalından kopmuş yaprakların
ruzgarların delice esişlerine teslim...

bilmem ki;
bazen hüzünler katar katar dizilmiş
bir ozan sazının tellerinde kulaklarım
yanık türküler
bağrımı delipte geçerken gurbetde
kimin umrunda vatansız kalışım
sana susamışlığım ey yar!

birazdan çıkıp gideceğim mekanımdan
daralan nefesime
kokularını çekeceğim güllerin
bir dere kenarında oturup
suların çığıltılarını dinliyeceğim
meleşen kuzuları düşleyeceğim
bir de çobanlarımın kaval seslerini
ovalarımda cirit yarışları
erciyesimin yaylalarında
kurultaylarımı özleyeceğim...

sen yoksun ya sevgili
boynum yine bükük buralarda
dostlarımdan uzak
senden, ülkemden
ayrı kalışlarımda bin kez ölürüm ben!
en görkemli hayat içinde kalsamda...
mutsuz eder beni
senden uzak diyarlar sevdiğim...