7
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1303
Okunma
Ne biçim şey, şu ölüm,
Ne güzel bir şey.
Ortancalar boy alır, kurtçuklar
Beslenirken gözbebeklerimden;
Sen, buğdaya patlayan tomurcuk,
Ekmek*sindir erkenden.
Sesin tek atımlık güherçilem
Mezar pazarlığı dağınıklığımsın sen,
Kokunu, koynumdan alan rüzgar,
Saçımı kıran, kanadın, kolumdan arıböceğim, muhteşem.
Avucumdan, barajlar su içer,
Çocuktur, sesimde hayalarını yıkayan,
İçimden balıklar geçer, madenler, ağaçlar,
Dilime, dudağıma, mürekkep filizi eken.
Ey, yağmur bulutu, ey, kar tutucum
Güneş huysuzu, sen, köpek ulumam,
Gece düzenim, ay kırıntım, niyetçi tavşanım;
Sen miydin o, bunamıydın; şu gencecik ölüm
Aşka mıydım,
İnsan, insanı topraktan da besler...
Devin Karaca
Cevap Yaz