1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1301
Okunma
ışıklar sönecekti ;
bilinmezliğe karşı,
aykırı yolculuk zamanı gelmişti,
elleri heyecanlıydı.
hasretsizliğine yandı.
geride ona ağlayacak kimse kalmamıştı
kar yağıyordu.
şaşkın ateş böceği,
soluverdi ; beyaz örtü sarmaladı gövdesini
ışıklar sönecekti ;
kimseler göremiyecekti kimsesizliğini
zavallı mendilci kız;
mendilleri kadar beyazdı teni,
sabah vakti onu bulduklarında
kimse önemsemedi
tıpkı; onu bebekken
cami avlusuna bırakan annesi gibi
muhtemelen annesinin bile
adını bilmediği babası gibi
kimse kimse onu önemsemedi.
mendilci kızdı o; onu herkes öyle bilirdi.
ve daha nice mendilci kızlar gibi
kimsesizlerin yanına gömüldü........
Cevap Yaz