0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1465
Okunma
kimsesiz saatlerinde bir avlunun
yüzünü güneşe çeviren güvercinim
aynalara sus
ölüm gülümser bileklerinde
kalabalık ve yalnız geçmişim
yüzünü buruşturuyor fotoğraflarda
ben her sustuğunda gece
ılık bir yaz akşamında
yalnızlığında bir otobüs durağının
uzak kentlerde kalmış bir bakış gibi
hatırlıyorum seni
öpülen alnından güllere küsen
güvercinim
yorduğun her cümlenin
umutvar anlamıyım.
neşter vurulan ilk gençlik rüyaları
seyrediyor uzaklarda nehir yatakları
canım yandı!
yalnızlıklara açılıyor kapılar
sığmıyorum kabıma
yaz gelir unuturum
bir yağmur serinliğinde gözlerin
ıslanırım
ellerim üşür
tatlı bir sızı yoklar yüreğimi
bağışlayan adınla
bir kez gülümse...
haziran/10
5.0
100% (1)
