Yıllar önce topladığın kır çiçeklerini
kuruttum.
Kitap aralarında özenle saklıyorum.
Uzun yıllar
Geçti aradan, ben hala dün gibi, senli
O günleri yaşıyorum.
Her Pazar,
Alıp başımı, Anadolu Hisarı’na gidiyorum.
Çaresizlik işte benim ki;
Arada bir arkama bakıyorum.
Gelecekmişsin hissine kapılıyor, gözümü
Yoldan ayıramıyorum.
Hayaller kuruyorum.
Esen rüzgardan medet umuyorum.
Teninin
Kokusunu tekrar duymaya çalışıyorum.
Oturduğumuz
Kocaman kaya vardı ya, hani denize karşı,
Senin de çok sevdiğin,
Ben yine, her Pazar saat onda oradayım.
Tek başıma,
Taşlara ismini yazıp, denize fırlatıyorum.
Kır çiçekleri topluyor,
Onlardan sana, rengarenk taç yapıyorum.
Martılara simit atıyorum..
Gün akşam oluyor,
Öksüz, mahsun çocuklar gibi boynu bükük,
Anadolu Hisarı’ndan ayrılıyorum.
Seni bilemem ama,
Ben böyle de mutluyum, dün olduğu gibi,
Bugün de;
Her şeyimi, yokluğunda seninle doyasıya
Paylaşıyorum..

Saadettin Güven
İstanbul