Eskiden güzeldi boğaz
Denizin kirli, yağmurun deli.
Sığınacak limanım yok.
Sevmiyorum artık seni İstanbul

Ne havana güvenilir ne suyuna,
Ne rüzgarına, ne yağmuruna,
Ne adamına, ne kadınına.
Sevmiyorum artık seni İstanbul

Nerede ilk zamanki ümitlerim,
Hangi kıyılara sürükledi rüzgarlar,
Sen benim umut iklimimi değiştirdin,
Sevmiyorum artık seni İstanbul

Gönül denizimde yakamozlar yok artık.
Boğazın derinliklerine gömüldü umutlarım.
Sanma ki bir daha, kurtuluşun kutlarım,
Sevmiyorum artık seni İstanbul.

Dinmiyor içimde yangınlar, alev gün boyu,
Yüreğimdeki akıntı, sanki boğazın suyu.
Şimdi yaşlı bir çınar gibi yorgun kalbim.
Sevmiyorum artık seni İstanbul.

Önceden bilemezdim kaderin yazgısını.
Yosunun taşa sarıldığı gibi, sarılmıştım ben sana.
Ben ne umdum, sen ne verdin bana.
Sevmiyorum artık seni İstanbul.

Ayağa kalktıkça hep çelme taktın.
Onca kalabalığın içinde yalnız bıraktın.
Ben seni hep kucakladım, söyle sana ne yaptım.
Sevmiyorum artık seni İstanbul.

Saadettin Güven
İstanbul