Dolmuş yine bütün masalar akşamcı
Meyhanesinde.
Bazı kişiler neşeli, bazıları düşünceli,
Bazıları kederli.
Mutsuzluktan ağlayan mı, kahkaha ile
Gülen mi,
Meyhane değil, adeta farklı kaderlerin
Buluşma yeri.
Umutlarım tümü tükenmişçesine
İçiyorum.
Bu akşam kaçıncı kadehim, hatırlamaya
Çalışıyorum.
Sanki sona geldim, kırmızı çizgiye basıyorum.
Sarhoşum.
Meyhaneci, son bir yolluk daha ver, ben
Ölçümü bilirim.
Bu son kadehim olsun, eğer bir kadeh daha
İçersem,
Olanı siler kalana hoşça kal derim, onu da
Biliyorum.
Vakit hayli geç olmalı, birer ikişer boşalıyor
Masalar.
Eyvallah akşamcı meyhanesi , eyvallah kader
Arkadaşlarım.
Kes benim de hesabı Meyhaneci, artık ben de
Gidiyorum.
Eyvallah, hoşça kal, görüşürüz
Diyorum.
Sanki “senedim varmış gibi, hesapta uyanacağım
Bir sonraki güne.”
Her günkü gibi bitiyor, bir meyhane akşamı
Daha.
Meyhaneden uzaklaştıkça, yakınlaşarak başka
Karanlığa.

Saadettin Güven
İstanbul