1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1895
Okunma
Esebildiği kadar essin hoyrat, deli
Rüzgarlar.
Yaşam boyunca ,her şeyden alınacak
Çok dersler var.
İbretle bakmak gerek yere düşen
Solmuş,
Sararmış, gazele dönmüş, yaprağa.
O da;
Umarsızca, bir mevsim boyu
Tepeden
Bakıyordu kara toprağa..
Baharda yemyeşildi, capcanlıydı.
Birbiriyle
Yarışırcasına, kuşlarla sevişiyordu
Yapraklar.
Belki de;
Hazan mevsimi gelmiyordu aklına.
Belki de;
Biliyordu, bir mevsimlik ömrü
Olduğunu.
Ölüm koparacaktı onu tutunduğu
Dalından.
Ayıracaktı, dallarda cıvıldaşan
Kuşlarından.
Git gide
Daraldıkça zaman, yaşam son
Bulacak.
Yaprakta, kuşta, tüm canlılar
Bir gün,
Hepsi toprak olacak..
Saadettin Güven
İstanbul
Şiirin sahibi
Cevap Yaz