1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
939
Okunma
sana gıt demıştım ya bır kış gunu
kar yagıyordu gözlerımın perdelerıne
saf ve temız bır duyguydu sendekı kar beyaz
kalbındekı kırıntıları saklıyordu aşk ve huzun
kucuk ellerının mınık parmakları tıtrıyordu
kar beyaz duslerın bırer bırer dokuluyordu
umutların her adım da ız bırakıyordu hayalerıme
cıg düşmüş pembe panjurlu evın catısına yoklugunun ılk sabahında.
Cevap Yaz