2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1503
Okunma
karanlıktan, geceden ve ay’dan
bir dal karanfili kana bulayanlardan
aşkı yüreğinde paslı çivi gibi taşıyanlardan
...........................................................tiksindim...
ilk danstan sonra karanlıkta yok olan
gecelerde duvar dibinde kalan
karanlığa yazılır ay utancından
ay sızısı kalan hep yalan dolan
yakıldım oldum lades
yıkandım aldım abdes
er kişi niyetine mezar üstünde
ayrık otları arasında küstüm çiçeği
örtün penceremin perdelerini bulutlar
örtün karanlığını ayın
yıldızlar şahit olsun
gönlüme
yağmurlar su serpemez içime
gözlerimde yakamoz...
yürekti ya ay hasretinde
ve bakınca dünyadan
uzaktan güzel ya ay
bak bi ya aydan
dünya
nasıl da güzel nasıl mavi
ay dediğin kaldıramaz sevdamı
hafif kalır çekimi
ve aslolan güneşin sıcaklığı
yakıyorsa yüreğimi ulaşılmaz gerçekliği...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz