2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1275
Okunma
Artık aynalar bile yalan söyler oldu.
Omzumun üzerinden seni gülümsetirler.
Her seferinde dönüp heyecanla, bakar oldu .
Sefil bir hayalperestin ruhundaki ümitler.
Çöllere mi düşsem Leylam’a gider gibi?
Zaten ahvalimde Mecnuna gider gibi.
Belki okşardı Necid, sarıp-sarmalardı Sina.
Bir sokak çocuğuna sahip çıkarcasına.
Bir sen bilmiyorsun be nurum!
Bir sen duymadın sesimi!
Duy artık n’olur; vallahi seviyorum.
En az sevdiğim kadar cesaretimi.
01/1/2010
Cuma
02:08
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz