DOĞUŞTAN ÇOCUKLUĞA YOL
Bir vakittir oluyorum
Karanlık ta duruyorum
Sessizce uyuyorum
Sanki bir yol alıyorum
Bir serinlik soluyorum
Işık vurunca ağlıyorum
Ben nerdeyim bilmiyorum
Kendimi bir alemde buluyorum
Bir garip sesler duyuyorum
Şaşkınım etrafa bakıyorum
Zamanla her şeyi anlıyorum
Bedenimi yavaşça tanıyorum
Sevildiyimi hissediyorum
Hoşuma gidiyor gülüyorum
Birşeyler yiyip içiyorum
Sonra kendimden geçiyorum
Gece oluyor uyuyorum
Gündüz oluyor uyanıyorum
Birşeyler veriyorlar oynuyorum
Onlara geri sunuyorum
Almak için uğraşıyorum
En sonunda emekliyorum
Sağa sola gidiyorum
İsteyince ınga diyorum
Her şeyi merak ediyorum
Artık herşeyi hissediyorum
Dilim açılıyor konuşuyorum
Anne baba sesleniyorum
Ne söylense öğreniyorum
Tekrar onu söylüyorum
Elimden tutuyorlar geliyorum
Ayağa kalkınca seviniyorum
Beni çağırıyorlar gidiyorum
En sonunda yürüyorum
Zamanla hızla gelişiyorum
Beş yaşıma eriyorum
Birşeye çok seviniyorum
Bebeklik bitti diyorum
Şimdi çocukluk zamanı
Hayat bekle ben geliyorummm

[ NOT: ŞİİRİN DEVAMI ÇOCUKLUKTAN ERGENLİĞE DOĞRU DEVAM EDECEKTİR İHTİYARLIĞA KADAR YOL ALICAKTIR.]