Vay Hayata Sırt Üstü Yenik düşen Şair Vay
Ebediyen Mükemmelliyetçi Olmanın Hüsranı Yaşadıkların
Herşeyin İyi Tarafını Görmekle Zamana Ve İnsanlığa Ayrıkırı Düştün Sen
Hala Biryerinde Masumiyet Çıtırdarya
Hala Ümit Kapısını Törpüler Durursunya
Şaşarım Halen Sana
Aslında Birtarafımda İmrenir
Böylesine Bir dünyada Böyle Bir Adam da Varmış Diye
Ürperirim Bazen
Bir Yanın İnsansı Özelliğinden Fazla Gibi
Bir Işığın aydınlığı Bile Senin Masumiyetin Yanında Sünük Kalır Sanki
İlelebet Dalgalanırım diyen Deniz Bile
Sen Rahatsız olursun Diye Çarşafa Bürünür
Çok Konuşmayı Sevmediğinide Biliyorum
Birşey soracak olsam Gözlerin Yere Düşer
İçinden Birşeyler kırılır Diye Soramam
Gözlerinle Konuşmayı Çok Seversin Bilirim
Yinede Birşeylerin Merakı Var içimde
Kimdin//
Neciydin//
Bu kadar Düşmanlığa Karşı Nasıl İyikalabildin
Nasıl Silebildin içindeki Nefret Duygusunu
Ve Nasıl Susabildin Terkedilişlerine
Bazen Pencere Köşesine Oturur Bağlamanı Çalarsın
Ufakdan da Olsa Mırıldanırsın
Sonra Dalar gidersin Gökyüzüne
Sanki Biriyle Sevişirsin
Bulutlar Çekilir Gökyüzün den
Masmavi Gökyüzü //
Güneş //
Ve Sen Kalırsın
Ve Aşkınızı İzleyene Biçare Ben
Ben Hiç Kağıt Kalem Alıp Şiir Yazamadım
Sevişemedim Gökyüzüyle
Güneşle//
Yada Öyle Kahkahalı Birgüne Başlamadım Hiç
Çoçukluğumdan Beri O Dükkan Benim
Bu Dükkan Senin Hayatla Boğuştum
Kimseye Muhtaç Olmamak iiçin Hep Direndim
Başardımda...
Şimdi Benim Yaşıtlarım üçbeş Kuuruşa Tahammül Ederken
Ben Rahatım
Rahat Olmasına Rahatım da
Yüreğimdeki Çoçuksu Özlemlerimi Kaybetmişim Be Şair
Annemin Kucağın da Yatamamışım
Babam Yoktu Harçlık Alamamışım
Bayramlarda Yeni Mintan Alığ Gezememişim
Arkadaşlarımla Felekden Bir gece Çalamamışım
O kadar Sarılmışım ki Hayatın Tükenmez Çarkına
Beni Benden Çalmışım
Demir Gibi Sert Ve Soğuk olmuşum
Ümit Edeceğim hiçbir Hayel Kalmamış
İnsanlıkdan Çıkmışım Şair Anlasana
Anlasana Şair Kendimde Yok Olmuşum
Boşuna Sana Bakıp Bakıp İmrenmiyorum
Susarak da Gülme Nesi Onuda Bilmıyorum Şair
Bana Susarak Gülmeni Öğretirmisin
Biraz Konuş Sonra Sus Benim İçin
Şu Derdime çare Ya Şair
Bir Hayelde Ben Kurayım
Gökyüzünü İstemem
Güneşine Ortak Olmam
Bende Sevişecek Birşey Bulurum Elbet
Yeterki susarak Gülmeyi Öğret

Şair Konuşur

Ne zaman Susarsın Gökyüzü sana Sevgili olur

Ne zaman Gülersin Güneşe Sana Aşık olur

Ne zaman Boyun Eğersin Toprak Sana yuva olur

Ne zaman Ahh ÇekersinYaşayan Ölü Gibi olursun

Nezaman Son Hariç Üç Dediğimi Yaparsın

susarak Gülmeyi Öğrenirsin

Daha sonra Konuşmak istemessin

Lakırtılara boşverirsin

Artık Aramıza Hoşgeldin

Eyyyy Şair