Sen hiç böyle degildin!
Bu suskunlugun düşündürüyor beni
Sanki bişeyler gizler gibisin
Sen benim yıldızımdın ya,artık o eski parlaklıgından eser yok
Kelimelerim kifayetsiz sanki
Sende anlam teşkil etmiyor
Susuyorsun!
Cevap vermeye gücün yok
Zaman zaman korkutuyorsun beni
Artık varlıgım ısıtmıyormuş gibi
Hep sovuk ve ıssızsın
O eski neşenden eser yok
Sanki gözlerin gözlerimle saklambaç oynuyor
Kökleri çürütülmüş bir agacın yaprakları gibi rengin sararmış
Bişeyler söylemek istiyorsun ama
Kelimeler bogazında dügümleniyor
Küregi olmayan bir sandal misali salıvermişsin kendini açık denize
Sonunu düşünmeden...
Ve yanlız
Birer birer denize atıyorsun duygularını sonra yaşanmış onca güzel anıları
Ve elinde bir hançer!
Düşmanı karşısında bir savaşçı gibi
Üst üste defalarca saplıyorsun hançerini
Ve aşkımızı öldürüyorsun.
Geriye asla dönemeyecegin bir meçhule dogru savruluyorsun
Ellerin kanrevan içinde
Yüzünde bir suçluluk ifadesi
Gel gitler içindesin,kendi içinde çırpınıyorsun
Ve sen gidiyorsun
Geride bıraktıgın ise içi boş kırık bir çerçeve.


İBRAHİM SÜREL


02.09.2010