Üçün otuzunda parıldar durur ateş deryası
Kalkan misali göz kapaklarına
Artık durulma vaktidir ey çoşkun derya
İnceden güz çiselemektedir evimin camlarına

Şehvet uğurlanır
Buruk bir acı göğüste
Keyf-i cihana dur denir
Kulis vaktidir sana

Be hey iskele efendi
Kalmadı üryan delikanlı
İstersen unut şimdi
Şenlik sanki biraz geride kaldı

Biter tatili çurpanın levreğin
Ve sahneye çıkar
Gerdanlığı denizin boynuna takıp
Ekmeğini sudan yapan adamlar

Erik ve kiraz kardeşler
Bitip giderler otogara
Portakal ve oğlu mandalinayı
Almak için çukuru derin tabağa

Tek rekat ders çalışmamış
Nam-ı diğer öğrenci tayfa
Bellidir artık kalkış saati
Sen boşverme imtihanı sabah ola hayrola

Şakalar hep bir yana da
Mevsim saati hüznü vurmaktadır gerçekten
Bakır tokmağının kesif kokusu
Kalemin bam telinde kavrulmaktadır

Şaire dem olur hayat bulur
Döktüğü gibi yapraklarını yerlere
Akıtır mürekkebi kağıda can bulur

Kaçmak nafile
O yüreğinin kanayan yarasını
Eşer durur

Çok kelam manayı boğar
Az kelamın özü de aklı yakar
Vakit evinin en güzel manzarası
Gülümseten üzüntülerin zenginliğine bakar.