Yasaklanmış meyvayı severek yedin , tüküremedin
Bitiremedin içindeki sızıyı kan kusarken için
Hücrelerini esir almış Yusuf sel olmuş aktın sandın kevserlere
Kevserler serab oldu Yusuf gidince kala kaldın yalnız kendinle
Uçuştun yangınında küller ordusunda yenik bir tanesin
Kalbinle yüzleşirken hangi demde kayıpsın ?
Söyle Züleyham ömrünün hangi hazanındasın ?
Mazinin bağrındaki ezikliğini kim çekebilir?
Susma Züleyham kaçıncı intiharındasın?
Ak alnının kara yazısını kim silebilir düşün?
Avutamadı hiç bir suret Yusuf’tan kalan hüzünlerini
Hangi kalp girdiyse sinene vaz geçti dokunmaktan Zuleyham
Suskundur sözlerin şimdi yüreğin uyuşmaz sancılarından
Örümcekler kaçar oldu ağlarından gözlerine bakınca
Yıldın Züleyham yalnızlık mağarasının mahpusluğundan
Hangi resim anlatır Yusufun hayalini unutturabilirdi sana ?
Züleyha pişmanlığın yitmez tebessümünse buruk anılarında
Kesilen parmaklarına aldırmayışını kim fısıldamaz ölsen de
Hangi mısra sevgiye inancına umudu anlatabilir?
Hangi sille hangi darbe hasretten daha fazla intikamını alır ki senden ?
Hangi ağıdı söylesen fazla yakar bağrını söyle Züleyham
Hangi yük daha ezicidir Yusuf’a özleminden ?
Hangi diyarlara kaçsan çare bulunur kurutmaya içindeki kuyuyu
Hangi suret hangi yürek unutturur sana habibin Yusuf’u
Hangi gözleri kapasan da görmez olsalar seni
Hangi ağlayışını duysalar inanırlar derinden acı çektiğine
Hüznün kırık kanatları seninle ikiz olmuş gölgen gibidir.
Bölünür Züleyham gecelerin Yusuf’a bölünür, yine de çaresizliğinle