çok zor sevdiğim


gözlerim unuttu gülmeyi
sen gül! sevdiğim.
dostlarım kestiler gelmeyi
sen gel sevdiğim.
sağım ıssız
solum ıssız
yalnızım işte
yapayalnız.
bu dünyada tek kalmışız
bari yanımda
SEN KAL SEVDİĞİM.

Bir kez olsun aramadılar.
dostluk denen şeyin
yalnız adı var
bu garip halimi hiç sormadılar
SEN SOR SEVDİĞİM
SEN SOR SEVDİĞİM

şimdi kimsesizler yuvasındayım
bildiğin gibi hep adresim
sana hasret, sana hastayım
sensiz yaşamak
ÇOK ZOR SEVDİĞİM


hayat yoruyor sen olmadan
günler geçiyor hiç gülmeden
toprak oldum, daha ölmeden
bak! gör, sevdiğim!


sığmadı mı yüreğim yüreğine?
bitmeyen karakışın gereği ne?
aşkımı idam direğine
as dur! sevdiğim!


yaptıklarının bir getirisi olmalı bende!
aşk yerine, öfke büyüttüm içimde.
bundan sonra senle başlayan her cümle
sitemdir, sevdiğim!


halime ağla, yüreğin varsa.
maziyi anıp sızılıyorsa.
her gelişin kedere meydan veriyorsa
sen dur, sevdiğim!


suya saldım dileğimi,
boşa kestim bileğimi,
ayrılık, aşkın bedeli mi
kendine, dön sor sevdiğim!


hasretin çivilendi yüreğime
seni kazıdım sol göğsüme
ben ki; hergün öldüm, senin yerine
sana ne oluyorkine.
sen dur, sevdiğim


hala gerenovası’ndayım
bildiğin gibi yine adresim.
hergün bir aşk duasındayım
aşksız yaşamak
çok zor! sevdiğim!


duyguseliozan
kalkan antalya
26 03 2010