Her şeyim
Bu zehirler sevgiyi
İyi dinle dost acı söyler
En derin tecrübe
İnsanlık tarihi,
Şahittir bu sözlerime.

İnsan,
Bir mozaik,
Bir toprak düşün ki;
Üzerinde kaç çeşit ürün alınır,
Say ki bitmez, incir, zeytin, elma, hurma...
Her çeşit nebatat, hep aynı yerden
Ayın suyla, aynı topraktan.
İnsan, özü toprak olan
Kaç duygu yeşertir kalbi
Kaç türlü sever
Bir sevgili yeter mi?
Bu ona çöl gelmez mi?

Evet bir sevgidir en başat olan
Hak olan yaratan Allah sevgisi,
Gerisi, bu kaynaktan beslenir.
Tüm sevgilerin kaynağı,
Kerim Rahman Allah’tır.

Her şey değildir sevgili
Öyleyse daralır insan
Bir kapalı kutu ki
Zindan üstüne zindan.

Kim çizecek sınırları,
Sevmenin sevmemenin bir ölçüsü olmalı
Değilse bu koca yeryüzünde, kaybolur gerçek sevgi.
Bir kara sevda olur ki
Bu bir hastalık
İnsanı kör bir bataklığa sürükler
Kara olan sevda sevmek değil
Tutkudur.
İnsanı bu tutku bağlar gönlünü yere,
O zaman, nasıl yücelsin,
En güzel hikmet veren Rabbine.

Evet dostum kes diyorsun
Geç bunları
İki satır sevgimize limon olma.
lakin ne yapayım,
Bir ölçü olmazsa
Her şey bir zehirdir
İlaçı ilaç yapan verilen ölçü iledir.

(Ağustos 2010 İstanbul)