zeytin değildi onlar ılık yamaçlarda
dar ağaçları dize dize
soluk alanlarda
sallanan ilmek titreyen tabura
bekçiydi başında dilsiz zebella


göstermişlerdi
aha demişlerdi ben doğduğumda
bu demişlerdi işçi Veli’nin
bu emekçi Zeynep’in
bu ebenin öğretmenin
demişlerdi
yanındaki köylü rençperin
aha demişlerdi
gördün mü fakir oğlu
o küçük olan da senin

bil ki sen büyüdükçe büyük olacak
heveslenme hiç yıkılmayacak
duydun mu çocuk
sen yaşadıkça duracak
öyle demişlerdi

dikleşirsen eğer karşı gelirsen
itaat etmez de isyan edersen
hele ben de insanım deyip çok bilirsen
ilmek boynunda bil çocuk
öyle demişlerdi

ben büyüdüm sonra
darağacı da
ilmek sallandı hep kışta ve yazda
kör olası tiranlar bitmek bilmedi
var oldular her anımda

sömürdüler yetmedi çiğnediler ezdiler
kalkmak istesem ayağa darağacı dediler
kurudu zeytin dalları
güvercini uçmaz ettiler


boğazım düğüm düğüm konuşamıyorum
uyuşmuş usum yazamıyorum
desem şimdi
haydi kardeş birleşelim
birleşip güçlenelim
baş kaldıralım tirana isyan edelim
düzen değişsin
desem ama
şeytan kulağına kurşun

zeytin ağacı değil ki verimli topraklarda
onlar darağacı kardeş büyük meydanlarda
sallanan ilmek titreyen tabura
bekçidir başlarında sağır zebella

Tevfik Tekmen 23/Ağustos/2010 Lüleburgaz