ölüm olmasaydı

aşk ve merhamet ölmüştü çoktan

bebekler sahi yaşayabilir mi suda?

güller açabilir mi?

aşk ve merhamet olmasa.



acılar kıvranırken serseri yüreğimde
terkedilmişl aşıklar kahvesinde bekledim

ne güldüm,

ne ağladım,

ne baktım hallerine.



ateş böceklerinin ömrü ne kadar kısa
dayanmıyor ışığı uzun ayrılıklara
ben de onlar gibiyim bu ıslak havalarda
taşıyorum aşkının ateşini içimde
ışığım aydınlatır yüreğimi her gece




el salladım her giden sevgilinin ardından

ne küstüm

ne sevindim

ne bekledim ümitle.


hani karanlıktı ve sis çökmüştü başımıza
ağır soğuk rutubet ve izmarit kokuyordu
sokak lambaları zorlukla nefes alırken
yollarıma barikat kuran umursamaz bakışlar fırlattığın puslu gözlerine
ne kadar benziyordu sis’in dem’i.

bakma sen öyle dayılandığıma
yakarım bütün ateş böceklerinin fenerlerini
yakarım heryeri
bir kerecik o güzel bakışına



bakmadım mektupların neler söylediğine

ne sarardım

ne soldum

ne baktım pencerene.