Ben sen için başladim, umutsuzlukları örtmeye,
Sen için bütün karanlık kapıları kapattım,
Sen için ölüme yürüyüp, ateşlerde yandım...
Hiç düşünmedim ellerini bırakmayı,
Mavi bulutların üzerinde, nazar boncuğumdun sen,
Öyle narin bir şekilde saklardim ki seni kalbimde,
Kalbime bakmaya korkardım kırılırsın diye...
Yorgun bakışlardan sakınırdım seni,
Incinmeyesin sana zarar gelmesin diye,
Resimlerini kitaplarımın arasına saklar,
Her gun benlesin diye, başımı rahatça yastığa koyardım,
Gerçeğimdin ,
En unutulmaz akşamım,
Hiç bitmeyen sarkımdın...
Varlığına onlarca sen sığdırırken,
şimdi yokluğuna olmayan ben koyuyorum.
Seni bu kadar içten yaşamışken,
Sensizliğe alışmanın zorlu yollarından geciyorum.
Senden önce hiçbirşeyden korkmazken,
Senden sonra ,
Sensizken herşeyden korkar oldum,
Ama arada şunuda soruyorum sana,
Sesimi duymasanda;
Ey sahte sevgili,
Ne yaptım sana?
Ne yaptım sana da...?
Beni sensizlikle cezalandırdın,
Ne yaptım sana da...?
Beni bi başıma bıraktın şu kirli dünyada!