Dün gece ilk defa sensiz uyudum;
Tabi uyudum sayılırsa...
Hergün olduğu gibi ışıkları söndürdüm,
Senin istediğin gibi.
Hani hep derdinya ışık gözümü alıyor diye.
Gökyüzünde alevlenen bir yıldız,
Sanki herzamankinden daha farklı daha bir parlak.
Sanki senin simanı yansıtıyor bana,
Yada bana öyle geliyor.
Şimdi seni daha da iyi anlıyorum;
Işık gözümü alıyor...
Of! Olmayacak böyle,
Beceremeyeceğim uyumayı.
En güzeli gidip gece lambasını açayım.
Hani o seninle birlikte beğendiğimiz,
Üzerinde ayıcıkların olduğu;
Hani o en afilli karanlıklarda,
Bir parçada olsa içimizi aydınlatan,
Gece lambası...
Hatırlıyormusun?
Bir gece ikimizde uyuyamamış,
En sonunda gece lambasını açmaya karar vermiştik.
Dışarıda fırtınaların koptuğu geceyi diyorum;
Hatırlamıyor musun hala?
Gece öyle bir gök gürüldemişti de sen uykudan uyanmış,
Baş ucumuzda yansıyan ayıcığın gölgesinden ürperip,
Çığlıklar atmıştın.
Ne geceydi be!...
Keşke şuan yine yanımda olsan,
Yanımda olabilsen de çığlaklar atsan;
Kulak zarımı patlatırcasına.
İkimizde birbirimizin dengiydik be
Sanki ceylanın pınara inişiydik.
Böyle olmamalıydı,biz bu sonu haketmemiştik.
Biz hep birbirimizin üzerine titremiştik.
Neden? Niçin?
Hani sen buluttun ben ise gökyüzü.
Ben hep derdimya sana:
’’Sen bensiz yaşayamazsın ama ben yaşarım.’’diye
Çünkü sen bulutsunya bende gökyüzüyüm
Sen yağmur olup yağar ve gidebilirsin
Ama ben hep aynı yerimde kalırım.
Şimdi gittin,yağmur olup yağdın.
Kimbilir kimleri,kimbilir hangi toprakları ıslattın.
Neden karardın be bulutum ?
Neden? Neden?
Eyt be koca gökyüzü
Eyt be yalnızlıkların prensi,gökyüzü.
Sen bulut olmadan yaşayabilirsin,öylemi?
Yaşarsın.Yaşarsın.Yaşarsın.
Nasıl yaşanır ki böyle bir acıyla?
Bir bilen varsa anlatsın bana,
Bende bileyim.
Gerçi çok iyi bildiğim birşey var.
Bütün bu olanlar benim kabahatim.
Senin üzerine yeteri kadar titreyemedim,
Affet beni ne olur;ne olur affet beni.
Göndermemeliydim seni yalnız başına.
Neymiş efendim iş görüşmesiymiş,
Neymiş efendim ben çocukmuymuşum,
İş görüşmesine bile yalnız gidemiyormuşum.
Tabi sende haklısın.Nerden bilebilirsin ki?
Durakta beklerken freni patlamış bir otobüsün
Tekerlekleri altında kalıp,
O benim öpmeye bile kıyamadığım dudaklarının,
Kanla ıslanacağını.
Nereden bileceksin ki? Nereden?
Bak görüyormusun yine başardın bana kendini hatırlatmayı.
Hep sen unutamazsın ki derdin.
Demekki biliyormuşsun.Ermişmiydin sen ne?
Neyse artık bu gecelik bu kadar yeter,değil mi?
Sabah yine erken kalkıp işe gitmem gerek,biliyorsun.
Of! Lütfen söylenme ama yine bulutum
Hiç yağmasını istemediğim ama...
Kara bulutum.